Schitterende uitzichten, bekende cols uit de Giro d'Italia, een goed gezelschap, fijne hotels en de overheerlijke Italiaanse keuken. Kortom een zeer geslaagde editie van de Super Giro Dolomiti! Lees snel verder en ontdek alle belevenissen en bekijk de foto's.
‘Rustig inkomen’ zat er niet in
Vanuit het mooie stadje Brixen gingen we in oostelijke richting naar Toblach. Dwars door sud-tirol waar je naast mooie rustige wegen, liefelijke dorpjes, heerlijke culinaire specialiteiten ook vele bekende en onbekende cols kan vinden. De stijgingspercentages logen er niet om. Met percentages tot 16% op Passo del Erbe en de Furkelpas was de eerste etappe naar Toblach niet één om rustig in te komen.
Hierdoor zou je de vermoeidheid bijna vergeten
De volgende twee dagen van de Super Giro Dolomiti kronkelden we vlak langs de immense wanden waar de dolomieten bekend om staan. Het is ook niet gek dat deze grillige rotswanden, ontstaan door opstuwing van koraalriffen van miljoenen jaren geleden, op de Unesco wereld erfgoedlijst staan. Door de schoonheid zou je bijna de vermoeidheid vergeten.
De bekende passen rond Cortina d’Ampezzo zorgde voor super uitzichten op de weg omhoog. Voor vele deelnemers bekend terrein maar toch waren er kanten van Passo Giau, Passo Falzarego, Passo Fedaia, Passo Valparola en de passo’s rond het Sella massief die nog onbekend waren. Iedere dag werd standaard afgesloten op het terras waar de verschillende niveaugroepen de dag met elkaar doornamen.
Een klein uitstapje
Tijdens dag 4 reden we heel even de dolomieten uit om aan de zuidkant richting San Martino di Castrozza te gaan. De bergen waren iets minder hoog maar daarmee was niet gezegd dat er minder geklommen moest worden. Juist dit deel van de dolomieten is rustiger en dat kwam het klimmen ten goede. Je had het gevoel alleen op de berg te zijn. Ook hier liepen de percentages op met als uitschieters de Staulanza pas en Passo Duran.
De laatste klim was naar de Passo Rolle waar we 7 kilometer onder de top weer een super hotel hadden. Misschien wel het beste eten van de regio. Gelukkig was er na het aanvallen op het buffet nog voldoende over voor de andere gasten.
Het hoogste punt van deze Giro
Dag vijf bracht ons weer in noordelijke richting over o.a. de Passo San Pellegrino en Passo Lavazé. Als toetje moesten alle groepen over Passo Sella, met 2244 meter hoog het ‘dak’ van deze Giro. De afdaling naar Selva/Wolkenstein was uitdagend maar het mooie asfalt maakte het tot een goed einde van de dag.
Laatste beetje energie
Tijdens de laatste briefing van de reis werden de verschillende route opties van de laatste dag duidelijk. Hier werd de dag erna goed gebruik van gemaakt. Iedereen kon zijn laatste beetje energie kwijt op de klim naar de Seiseralm en voor diegene waarvan het vaatje al bijna leeg was, waren de ‘b-wegen’ langs de Brennerpas een mooie afsluiter.
Terug in Brixen werd er getoost op een mooie week met mooie routes, super weer, lekker eten en een sociale en zeer gezellige groep. Al met al een super week.
Bekijk hieronder nog wat leuke beelden van deze reis:
